Γιατί πρέπει να τα κάνουμε όλα τόσο περίπλοκα ΠΑΝΤΑ? Πόσοι άνθρωποι έχουν τα κότσια να είναι ειλικρινείς και να λένε κατάμουτρα την αλήθεια, όποια κ αν είναι αυτή?
Έχουμε φτάσει να φοβόμαστε να μιλήσουμε, να πούμε αυτό που αισθανόμαστε και όταν πάρουμε την απόφαση να ξεστομίσουμε έστω τα μισά, τα περνάμε πρώτα από κόσκινο προκειμένου να "πιάσουν τόπο"!Κυριολεκτικά προετοιμάζουμε λόγο και δεν είμαστε αυθόρμητοι... Είναι τόσο θλιβερό.. και φυσικά βασανιζόμαστε χωρίς κάποιον ουσιαστικό λόγο!Γιατί όλα αυτά όμως?? Φοβόμαστε μην πληγωθούμε, μην απογοητευτούμε από την αντιμετώπιση..την αντίδραση..? Στις περισσότερες περιπτώσεις, ναι.. έτσι θα έλεγα.Από την άλλη όμως γιατί να μην τολμήσουμε? Γιατί να τα πνίγουμε μέσα μας? Δεν θα ήταν πολύ καλύτερα να πούμε αυτό που αισθανόμαστε και ότι γίνει? Τουλάχιστον δεν θα τρωγόμαστε και θα τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας, γιατί θα ξέρουμε την αλήθεια μετά από λίγο και δεν θα μένουμε με τα ερωτηματικά μας και τα ΑΝ! Και ας φάμε και την απόρριψη.. πρόκληση είναι κ αυτή..!!
Ας είμαστε πιο τολμηροί! Η ζωή είναι πολύ μικρή και το παραμικρό δευτερόλεπτο είναι πολύτιμο και μπορεί να αλλάξει την ζωή σου από την μια στιγμή στην άλλη..δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από τον αυθορμητισμό! Ποτέ δεν ξέρεις! Πόσους βλέπουμε και είναι "στημένοι" και μας κακοφαίνονται? Προφανώς αυτό είναι ένα είδος "ασπίδας" γιατί είναι ευαίσθητοι και θέλουν να είναι μονίμως "προστατευμένοι", μόνο που κατά την άποψή μου έχουν διαλέξει λάθος "ασπίδα".. γιατί θα βρουν πολύ δύσκολα την πραγματική ευτυχία.
Όσες φορές και να έχουμε πληγωθεί, είναι άδικο να την πληρώνουν οι επόμενοι, γιατί μπορεί πραγματικά να είναι η εξαίρεση.. η καλύτερη εξαίρεση.
Είναι τόσο εύκολο να το γράφεις και να το σκέφτεσαι.. και τόσο δύσκολο στην πράξη..αλλά μόνο έτσι ίσως βρεις την λυση στο μεγάλο και τρανό πια ΑΝ!
Κάνε Θεούλη μου τις ανθρώπινες σχέσεις "ανθρώπινες" και όχι αυτό το μπάχαλο που επικρατεί!
Εξάλλου :
** If life was easy.. where would all the adventures be?? **
Βλέπουμε το δέντρο και όχι το δάσος νομίζω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα κι όταν ξέρουμε τι συμβαίνει στην κάθε κατάσταση επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο που φαινομενικά μας συμφέρει! Τότε δεν κερδίζουμε το νέο και το διαφορετικό που μπορεί να έρθει στη ζωή μας! Αλλά νοιώθουμε ίσως πιο ασφαλείς!
Πολύ ωραίο το άρθρο σου... και φαίνεται πως είσαι αρκετά ψαγμένη!!
Καλή συνέχεια σε ότι κάνεις!!
Οι άνθρωποι θα είναι πάντα άνθρωποι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εκμηδένιση του μεταξύ μας κενού είναι να το αγαπήσουμε.
Σε χαιρετώ.
Το να στηριχτεί κανείς στην δικαιολογία ότι έχει πληγωθεί στο παρελθόν για να κρύψει οποιοδήποτε ίχνος ανθρωπιάς και αυθορμητισμού υπάρχει μέσα του, είναι κατ' εμέ ο εύκολος δρόμος..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δύσκολο είναι να πέφτεις, να τρως τα σκα*α αυτής της κοινωνίας, και παρ'όλα αυτά να διατηρείς το αρχικό σου σθένος, την επιθυμία και τις ελπίδες να κυνηγήσεις αυτά που για σένα αποτελούν πραγματικές αξίες... Να σηκώνεσαι και να προχωράς, όχι τόσο για τους άλλους, μιας που οι περισσότεροι θα χαρούν να σε δουν να γονατίζεις, μα για σένα, γιατί το να εκτιμάς εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου και να νιώθεις την ικανοποίηση ότι παλεύεις για τα πιστεύω σου, δεν μπορεί να στο στερήσει κανείς!
Καλό κουράγιο στους εναπομείναντες επιρρεπείς στα ανθρώπινα συναισθήματα..και καλή μας τύχη !